จาก บทความที่แล้ว พูดถึงการรอ มาต่อกันดีกว่า เรื่องราว ที่นำมาพูด คิดได้จากเพื่อนคนหนึ่ง บวกกับเพลง เพลงหนึ่ง แล้วก็เกิดมาเป็นบทความนี้
ปล่อยให้.......เธอไปเจอสิ่งที่ดีกว่า
ปล่อยให้....เธอไปเจอกับคนที่ ให้เธอได้มากกว่า
ปล่อยให้.......เธอไปเจอกับคนที่ เธอคิดว่าอยู่แล้วมีความสุข
ถ้าเลือกที่จะ รอและยื้อ ถ้ามันทำไป แล้ว มันทำให้ ไม่มีความสุข แล้วจะรอ แล้วจะยื้อไปทำไม
ถ้าเกิดว่า รอแล้วเธอไม่กลับมา เราจะรอให้เจ็บ ทำไม
…จบแล้ว… รักที่ให้เธอเหนื่อยล้ามามากพอ จนยอมต้องปล่อยไป
ถึงเธอดีเพียงใด ฉันคงไม่เข้าไปสนใจ แม้อยากจะกอดเธอขนาดไหน
… แต่ในวันนี้ ฉันคงต้องยอมปล่อยมือที่รั้งเธอกลับมาเพื่อกอดตัวเอง
เมื่อเธอไม่สนใจฉันคงต้องรักตัวฉันเอง
และปล่อยให้เธอไปไกลจากตรงนี้อย่างไม่มีวันกลับมา…
…… ปล่อยวางทุกสิ่งจากเธอเพื่อทำหัวใจให้มันลืม
ลืมวันเวลาที่มันไม่เข้าที.. ข่มใจให้ลืม
ไม่อยากจะจำวันเวลานั้นอีกแล้ว …………
รักเธออยู่แต่ก็รู้ว่าไม่ได้ ………….ฉันคงจะต้องปล่อยวาง
ใครสักคนที่ทำให้ฉันนั้นไม่ต้องเหงาตลอดไป
นับจากนี้ฉันก็คงทำได้แค่มองดูเธอไปจากฉัน ทั้งๆที่ฉันไม่อยากให้เธอจากไป แต่ถ้ามันเป็นความสุขของเธอหล่ะก็ ฉันก็พร้อมที่จะเสียน้ำตา
ที่ทำลงไปเพราะรัก รักจนทนเห็นเธอต้องมาทนรอ ทนเจ็บไม่ได้ ต้องปล่อยวางทุกสิ่งที่มันเกี่ยวกับเธอ และทำใจให้มันไม่คิดถึง เรื่องราวเก่าๆที่เราร่วมเดินทางกันมา
>>>ในตลอดเวลาที่ผ่านมาเราได้ร่วนกันฝ่าฟันอุปสรรค์ด้วยกันมามากมาย ความทรงจำนี้ไม่มีลืม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น